登dēng光guāng明míng顶dǐng--胡hú与yǔ高gāo
登光明顶。清代。胡与高。登临不用挽藤萝,绝顶光明霁色多。云过匡庐飞紫盖,岚拖天目扫青娥。忽分二海成孤屿,细数千峰乱放荷。下界茫茫仙路杳,乾坤何处是吾窝?