水shuǐ崖yá哭kū明míng圃pǔ子zi留liú--方fāng文wén
水崖哭明圃子留。清代。方文。圣代遗民本不多,频年锋镝又销磨。衰宗尚剩农兼圃,至性同归笠与蓑。只道阳春回律管,岂知长夜闭烟萝。瑶华且受霜风折,冉冉孤根奈若何?