九jiǔ日rì登dēng屏píng山shān--李lǐ訦chén
九日登屏山。宋代。李訦。有约携壶九日游,扶筇选胜豁双眸。天空晴送群峰翠,野旷寒生落木愁。浊酒故饶狂士态,黄花羞插老人头。凭高不管风吹帽,坐破屏山一色秋。