满mǎn江jiāng红hóng--华huá岳yuè
懒lǎn取qǔ冠guān儿ér,,只zhǐ偏piān带dài、、一yī枝zhī翠cuì柏bǎi。。记jì刺cì指zhǐ、、封fēng书shū罗luó带dài,,尚shàng余yú残cán血xuè。。愁chóu入rù柳liǔ眉méi云yún黛dài蹙cù,,汗hàn凝níng桃táo脸liǎn胭yān脂zhī湿shī。。把bǎ玉yù纤xiān、、掩yǎn定dìng古gǔ词cí名míng,,猜cāi谁shuí识shí。。瓶píng已yǐ坠zhuì,,宁níng无wú阙quē。。盟méng已yǐ负fù,,难nán成chéng匹pǐ。。念niàn当dāng年nián亭tíng院yuàn,,画huà楼lóu东dōng北běi。。烛zhú影yǐng烧shāo残cán蝴hú蝶dié梦mèng,,縠hú纹wén皱zhòu起qǐ鸳yuān鸯yāng翼yì。。叹tàn如rú今jīn、、憔qiáo悴cuì意yì前qián欢huān,,重zhòng门mén隔gé。。
满江红。宋代。华岳。懒取冠儿,只偏带、一枝翠柏。记刺指、封书罗带,尚余残血。愁入柳眉云黛蹙,汗凝桃脸胭脂湿。把玉纤、掩定古词名,猜谁识。瓶已坠,宁无阙。盟已负,难成匹。念当年亭院,画楼东北。烛影烧残蝴蝶梦,縠纹皱起鸳鸯翼。叹如今、憔悴意前欢,重门隔。