悠yōu然rán亭tíng--刘liú克kè庄zhuāng
每měi到dào阑lán干gàn畔pàn，，徘pái徊huái暮mù始shǐ还hái。。为wèi怜lián临lín水shuǐ寺sì，，尽jǐn见jiàn隔gé城chéng山shān。。墙qiáng缭liáo青qīng苔tái里lǐ，，舟zhōu藏cáng绿lǜ阴yīn间jiān。。松sōng扉fēi宜yí步bù月yuè，，只zhǐ是shì限xiàn重zhòng关guān。。
悠然亭。宋代。刘克庄。每到阑干畔，徘徊暮始还。为怜临水寺，尽见隔城山。墙缭青苔里，舟藏绿阴间。松扉宜步月，只是限重关。