高gāo松sōng--曾céng巩gǒng
高gāo松sōng高gāo干gàn云yún,,众zhòng林lín安ān可kě到dào。。汤tāng汤tāng鸣míng寒hán溪xī,,偃yǎn偃yǎn倚yǐ翠cuì纛dào。。侧cè听tīng心xīn神shén醒xǐng,,仰yǎng视shì目mù睛jīng眊mào。。风fēng雨yǔ天tiān地dì动dòng,,一yī叶yè不bù欹yī倒dào。。岂qǐ同tóng涧jiàn中zhōng萍píng,,上shàng下xià逐zhú流liú潦lǎo。。岂qǐ同tóng墙qiáng根gēn槐huái,,卷juǎn卷juǎn秋qiū可kě扫sǎo。。凤fèng凰huáng引yǐn众zhòng禽qín,,此cǐ木mù阴yīn可kě焘dào。。君jūn求qiú百bǎi常cháng柱zhù,,星xīng日rì此cǐ可kě造zào。。般bān匠jiàng世shì有yǒu无wú,,方fāng钟zhōng野yě人rén好hǎo。。
高松。宋代。曾巩。高松高干云,众林安可到。汤汤鸣寒溪,偃偃倚翠纛。侧听心神醒,仰视目睛眊。风雨天地动,一叶不欹倒。岂同涧中萍,上下逐流潦。岂同墙根槐,卷卷秋可扫。凤凰引众禽,此木阴可焘。君求百常柱,星日此可造。般匠世有无,方钟野人好。