瞻zhān礼lǐ开kāi师shī真zhēn像xiàng--蔡cài襄xiāng
轻qīng澜lán还hái故gù浔xún,,坠zhuì轸zhěn无wú遗yí音yīn。。好hǎo在zài池chí边biān竹zhú,,犹yóu存cún虚xū直zhí心xīn。。往wǎng复fù二èr十shí年nián,,每měi见jiàn唯wéi清qīng吟yín。。觉jué性xìng既jì自zì如rú,,世shì味wèi随suí浮fú沈shěn。。琅láng琅láng白bái云yún姿zī,,怅chàng望wàng空kōng山shān岑cén。。岂qǐ不bù悟wù至zhì理lǐ,,悲bēi来lái难nán可kě任rèn。。
瞻礼开师真像。宋代。蔡襄。轻澜还故浔,坠轸无遗音。好在池边竹,犹存虚直心。往复二十年,每见唯清吟。觉性既自如,世味随浮沈。琅琅白云姿,怅望空山岑。岂不悟至理,悲来难可任。