玉yù楼lóu春chūn--陈chén允yǔn平píng
玉楼春。宋代。陈允平。西园斗结秋千了。日漾游丝烟外袅。小桥杨柳色初浓,别院海棠花正好。粉墙低度莺声巧。薄薄轻衫宜短帽。便拚日日醉芳菲,未必春风留玉貌。