鹊què桥qiáo仙xiān--刘liú一yī止zhǐ
鹊桥仙。宋代。刘一止。春风真个,取将花去,酬我清阴满院。名园清昼漏签迟,未肯负、酒朋歌伴。使君情在,暮云合处,卧看碧峰峨弁。向来魂梦几曾真,休怨断、楼高不见。