子zi规guī((一yī作zuò贾jiǎ岛dǎo诗shī))--项xiàng斯sī
子规(一作贾岛诗)。唐代。项斯。游魂自相叫,宁复记前身。飞过人家月,声连客路春。梦边催晓急,愁外送风频。自有沾花血,相和泪滴新。