江jiāng上shàng客kè怀huái--黄huáng庚gēng
江上客怀。元代。黄庚。镜裹从渠白发添,吟边抵掌复掀髯。十年为客甘清苦,一枕忘情付黑甜。短褐怯风绵未絮,破窗漏月纸重粘。梅花应念人孤寂,寒夜吹香入竹帘。