默mò坐zuò偶ǒu成chéng--郑zhèng清qīng之zhī
默坐偶成。宋代。郑清之。洹河见水老如新,此见云何别妄真。心本佛心须作佛,境皆尘境莫随尘。空中花果浮生眼,梦裹悲欢现在身。万事卢胡吃茶去,不知谁主更谁宾。