咏yǒng史shǐ((二èr十shí一yī首shǒu))--刘liú基jī
咏史(二十一首)。明代。刘基。野马不豢食,强受组与羁。低头衡□下,各自东西驰。秦人任法令,斩艾尊君师。六合始一家,恩爱已乖离。一旦山东客,揭竿以为旗。叫呼骊山徒,天下响应之。素车拜轵道,谁复为嗟咨。