大dà风fēng不bù能néng出chū户hù--陆lù游yóu
大风不能出户。宋代。陆游。昨日欲出病见留,今日可出风复作。室虚窗白炉火暖,闭户幸有图书乐。一杯淡粥饱则已,下箸岂复思藜藿。山禽念我太寂寥,故作叩门声剥啄。