作zuò雪xuě遇yù大dà风fēng遂suì晴qíng--陆lù游yóu
作雪遇大风遂晴。宋代。陆游。雪作风散之,雪止风亦定。霁日上窗扉,明暖起我病。去春财十日,共喜时序正。晨兴盥颒罢,白发满清镜。门前无客至,默卧弄尘柄。丛竹如有情,代我发孤咏。