寄jì僧sēng琴qín山shān--杨yáng紬chóu林lín
寄僧琴山。宋代。杨紬林。闽海西来山复山,白云深处见禅关。幽岩风细莺声缓,古寺春深鹤梦间。游子从来悲草绿,老僧浑不计花残。笑余犹是红尘客,尽日攀跻行路难。