四sì时shí读dú书shū乐lè--翁wēng森sēn
四时读书乐。宋代。翁森。木落水尽千崖枯,迥然吾亦见真吾。坐对韦编灯动壁,高歌夜半雪压庐。地炉茶鼎烹活火,一清足称读书者。读书之乐何处寻,数点梅花天地心。