游yóu麻má姑gū--上shàng清qīng真zhēn人rén
游麻姑。宋代。上清真人。攀萝蹑翠上麻姑,得到山中景物殊。白鹤有情来碧落,彩鸾无意下清都。仙媛虚见桑田变,世事谁经海水枯。为问方平开宴后,不知还约再来无。