春chūn日rì有yǒu感gǎn--李lǐ孝xiào先xiān
春日有感。宋代。李孝先。雨敛轻寒淑气回,晓街清霁断浮埃。风高柳倦终朝舞,岁闰花迟数日开。归梦每逾千里去,远书新过万山来。旅情宦况都无赖,强对韶辉殢酒杯。