冬dōng夜yè忆yì谦qiān之zhī--方fāng翥zhù
冬夜忆谦之。宋代。方翥。忽忆夫君阻笑言,出门南望欲飞翻。孤诚隔水初浸夜,画敬爱因自入村。短句有时随意得,古心近日与谁论。未除习气君应哂,月冷梅香易断魂。