再zài和hé二èr首shǒu--包bāo恢huī
再和二首。宋代。包恢。洞要穷源入莫閒,初头底事做成山。开先水独为乾始,判后山方立地间。气浊下流泥作土,滓坚中结石成关。奇哉故迹皆堪验,何日重来更共攀。