赠zèng秋qiū浦pǔ柳liǔ少shǎo府fǔ--李lǐ白bái
赠秋浦柳少府。唐代。李白。秋浦旧萧索,公庭人吏稀。因君树桃李,此地忽芳菲。摇笔望白云,开帘当翠微。时来引山月,纵酒酣清晖。而我爱夫子,淹留未忍归。