太tài常cháng引yǐn--沈shěn端duān节jié
太常引。宋代。沈端节。三三五五短长亭。都只解、送人行。天远树冥冥。怅好梦、才成又惊。夜堂歌罢,小楼钟断,归路已闻莺。应是困_腾。问心绪、而今怎生。