临lín江jiāng仙xiān((柳liǔ))--许xǔ庭tíng
临江仙(柳)。唐代。许庭。不见昭阳宫内柳,黄金齐捻轻柔。东君昨夜到皇州。玉阶金井,无处不风流。怅望翠华春欲暮,六宫都锁春愁。暖风吹动绣帘钩。飞花委地,时转玉香球。